گاهی در زندگیت چاه های سر باز می کنن که با هیچی پر نمیشن.
عمیق ترین چاههای که می تونی تصور کنی...
و این بزرگترین خلاء زندگی ت میشه.
این عقوبت کدام گناهه؟؟؟
اگه تاوان اون اشتباه شکستن من بود؛ من که شکستم
نه یک بار نه ده بار نه صد بار
هر بار که خواستی شکستم
آهای تویی که میگی خدایی
این همه اندوه برای ارضای تشنگی قدرتت کافی نیست؟؟؟
مگه نگفتی به هرکسی به اندازه توانش سختی میدی؟! پس چرا خلف وعده میکنی...؟
از دستت به کجا دادمو ببرم؟؟؟
کی بهت این اجازه رو میده که به یکی موجودیت بدی،
بیاریش توی این وحشتکده خراب آباد،
تا جایی که بتونی عذابش بدی،
که چی؟ که اثبات کنی قدرتتو؟؟؟؟؟؟
مگه آدما بازیچه ی نمایش تو هستن؟؟؟
در زندگی شاید چیزای مسخره زیاد باشن ولی

مسخره ترین رسم، خود زندگیه...